• خیالتان راحت باشد،‌ این دستگاه کاملاً حرفه­ای (Pro) است. ولی از شوخی گذشته، مشخصات فنی این دستگاه قابل تحسین است:
• صفحه­ی نمایش تمام لمینت ۱۰.۵ اینچی با نور پس زمینه LED و تکنولوژی Oxide TFT True Tone و رزولوشن ۱۶۸۸×۲۲۲۴ (تراکم پیکسلی ppi ۲۶۴)، همچنین دارای تکنولوژی ProMotion
• پردازنده­ی نسل چهارم ۶۴ بیتی Apple A10X custom به همراه پردازنده­ی ثانویه­ی M10 motion 
• دوربین عقبی ۱۲ مگاپیکسی OIS و قابلیت فیلمبرداری 4K در ۳۰ فرم بر ثانیه، و دوربین سلفی ۷ مگاپیکسلی با کیفیت فیلمبرداری 1080p
• صدای چهار اسپیکری با قابلیت بالانس خودکار
• سنسور اثر انگشت Touch ID، دو عدد میکروفون، سنسور نور محیط، شتاب­سنج، فشارسنج، و ژیروسکوپ سه محوره
• بلوتوث ورژن ۴.۲ و وای فای دو بانده 802.11a/​b/​g/​n/​ac
• حافظه­ی داخلی ۶۴، ۲۵۶ یا ۵۱۲ گیگابایت

• علاوه بر تمامی این قطعات و سایز صفحه­ی نمایش جدید، اپل یک شماره مدل جدید نیز منتشر کرده: A1701
• حالا این دستگاه واقعاً چقدر بزگتر است؟ ورژن قبلی آیپد، یعنی iPad Pro 9.7” دارای ابعاد ۶.۶ اینچ در ۹.۴ اینچ بود، در حالی­که دستگاه جدید دارای ابعداد ۹.۸ اینچ در ۶.۸ اینچ است. (این درحالی­است که ضخامت هر دو دستگاه ۰.۲۴ اینچ است)
• پس به طور خلاصه، خیلی هم بزرگتر نیست.

• با این­حال، باید گفت که حاشیه­های صفحه­ی نمایش به طرز چشمگیری کاهش پیدا کرده­اند. پس به این ترتیب،‌ شاید دستگاه iPad Pro‌ جدید در دستانتان خیلی حس بزرگتر بودن نداشته باشد، ولی قطعاً بزرگتر جلوه­ می­کند و همین هم مهم است.

• دیگر تغییرات این نسخه عبارت­اند از: جابه­جایی ورودی میکروفون از کنار دوربین عقبی به ناحیه­ی دوربین سلفی.

• مانند بیشتر آیپدها، ورودی این دستگاه نیز با چسب­های قوی محافظت می­شود. ولی حاشیه­های باریک­تر یعنی احتمال اینکه به صورت تصادفی  دستمان بلغزد و پیک را بین صفحه­ی نمایش و شیشه­ی لمینت­شده فرو ببریم بیشتر است.

• خوشبختانه، ما در کارمان استاد هستیم و ابزارهای مناسب را برای باز کردن آیپد داریم.

• با اینحال، کورکورانه باز کردن یک آیپد جدید همیشه کار ترسناکی است، چرا که همیشه خطر این وجود دارد که ناخواسته یکی از کابل­های صفحه­ی نمایش پاره شود.
• هرچند در این دستگاه دیگر از این خطر خبری نیست! اپل کابل­های صفحه­ی نمایش را درست در مرکز و دور از خطر قرار داده است.
• ما قبلاً فقط یک­بار این نوع آرایش را در آیپد دیده بودیم، به نظر می­رسد که بالاخره اپل توانست خط تولید آیپد پرو را با این طراحی نسبتاً قرینه یکدست و یک­شکل کند.

• همین ابتدای کار اپل توانست تحسین ما را برانگیزد، چرا که به جای آن پیچ­های سه‌سوی مزاحم که در مدل iPhone 7 (plus) دیدیم، این بار روی براکت کابل صفحه­ی نمایش از پیچ­های چهارسو استفاده کرده است.

• همچنین کابل صفحه­ی نمایش را به جای مرکز کنار پورت لایتنینگ قرار دادند که از سختی کار تعمیرات کم می­کند.

• ولی با این­حال به نظر می­رسد که لاجیک برد باز هم به شدت چسبکاری شده­است. امیدواریم که روی چسب­های باتری زبانه­های مخصوص باز کردن گذاشته باشند!
• حالا عینک دید اشعه­ی ایکس را روی چشمانمان می­گذاریم تا نگاهی به پشت این جعبه­های سیاه بیندازیم.

• برای چشم غیرمسلح، این صفحه­ی نمایش تفاوت چندانی با نسخه­های قبلی ندارد، و با تراکم پیکسلی ppi ۲۶۴ اولین بار نیست که آیپد از صفحه­ی نمایش رتینا استفاده می­کند.
• با اینحال، نرخ به روز رسانی ۱۲۰ هرتر برای این تعداد پیکسل کمی تند و تیز است و شاید برای همین هم به چهار کابل رابط نیاز دارد! (برادر بزرگتر این دستگاه دو تا کابل بیشتر نداشت.)
• حاشیه­های باریک­تر و تکنولوژی True Tone نیز این صفحه­ی نمایش را متمایز می­کند. ولی هدف ما این است که دل و روده­ی دستگاه را زیر ذره­بین بگذاریم. بعد از گذشتن از چند تا محافظ، به این قطعات می­رسیم:
• ژنراتور/گاما بافر قابل برنامه­ریزی Intersil ISL24882B TFT-LCD Vref (احتمالاُ)
• کنترلر تایمینگ Parade Technologies DP825 (احتمالاً نسخه­ی ارتقاء یافته­ی ICهای Parade که در iPad Proهای قبلی دیده بودیم)
• مدیریت برق صفحه­ی نمایش Texas Instruments TPS565158
• سنسور دمای محلی/ریموتTexas Instruments TMP456

• در ورژن وای­فای آیپد پرو ۱۰.۵ اینچی، اپل چند تا قالب پلاستیکی اسرارآمیز در مکان احتمالی آنتن­های LTE جاسازی کرده است.
• چیزی که این مورد را اسرارآمیزتر می­کند این است که این قالب‌ها در iPad Pro 12.9” مدل وای­فای موجود نبودند.

• حدس ما این است که کار این قالب­ها فراهم کردن پشتیبانی بیشتر برای پنل صفحه­ی نمایش است،‌ به جای فضای­ خالی که در نسخه­های قبلی iPad شاهد آن بودیم.

• چیز دیگری برای دیدن نیست تا اینکه محافظ بزرگی که روی لاجیک برد را پوشانده است برداریم. وقت آن رسیده که دستگاه را باز کنیم و ببینیم که چه چیزی در دلش پیدا می­کنیم.

• در حالیکه به اعماق بیشتر این دستگاه کم­عمق نفوذ می­کنیمِ، درمی­یابیم که هنوز به هیچ کابلی برنخورده­ایم.
• درست همانجایی که انتظارش را داشتیم یک جک هدفون ۳.۵ میلیمتری و درایور اسپیکر قرار گرفته است.
• ولی به­جای اینکه مانند مدل ۱۲.۹ اینچی آیپد، کابل­های فلت آن­ها از روی محفظه­ی تشدید صدا عبور کند، این بار به طرز ناخوشایند و دردسرسازی زیر محفظه، بین اسپیکر و قاب پشتی فشرده شده­اند.
• یک قطعه نوارچسب رسانا را بلند می‌کنیم و زیر آن به یک جفت پیچ می­رسیم! دفعه­ی قبلی کار درآوردن اسپیکرهای آیپد پرو کار پرزحمتی بود، به همین خاطر دیدن این پیچ­ها باعث تسلی خاطر است.
• افسوس که این پیچ­ها ما را از زحمت جنگیدن با چسب سرسختی که اسپیکرها را سرجایشان نگه­داشته اند نجات ندادند!

• همانطور که انتظار می­رفت، همه­ی کابل­های رابط زیر محفظه‌ی اسپیکر پنهان شده­اند.
• حداقل محفظه­ی اسپیکر صحیح و سالم و یک­جا با درایور درمی­آید. برخلاف آیپد پرو ۱۲.۹ اینچی که در آن خارج کردن محفظه‌ی اسپیکر فرآیندی مخرب بود. حتی اسپیکر دارای اتصالات فنری است که باعث می­شود خیلی تر و تمیز جدا شود.
• ولی این قضیه برای کابل­های فلتی که به قاب پشتی چسبیده­اند صدق نمی­کند.

• دستاورد کلنجار رفتن با چسب اسپیکر در طرف مقابل دسترسی به دوربین عقبی و سنسور نور بود.
• سنسور نور با یک فیلتر سبز/سفید/شفاف پوشیده شده­است که ممکن است به سیستم True Tone کمک کند.
• در مدل آیپد پرو ۱۰.۵ اینچی از همان دوربین­های باصلابتی که در آیفون ۷ شاهدشان بودیم استفاده شده­است.
• درحال­حاضر دوربین عقبی قابلیت عکس­برداری ۱۲ مگاپیکسلی و فیلمبرداری 4K با ۳۰ فرم بر ثانیه با مزیت لرزشگیر اپتیکال. این نسبت به عکس­های ۸ مگاپیکسلی و ویدیوهای با کیفیت 1080p که در دوربین­های آیپد پرو ورژن ۱۲.۹ اینچی مدل ۲۰۱۵ یافت می­شد ارتقاء چشمگیری است.
• دوربین سلفی جلویی نیز چیز کمی نیست چرا که می­تواند عکس­های ۷ مگاپیکسلی بگیرد و ویدیوهای با کیفیت 1080p ضبط کند.

• قدرت واقعی یک تبلت در حقیقت به پردازنده­های آن است. پردازنده‌های این دستگاه در زیر فهرست شده­اند:
• تراشه­ی Apple APL1071 Apple A10X با معماری ۶۴ بیتی و پردازنده­ی ثانویه­ی تعبیه­شده­ی M10 
• Micron MT53B256M64D2PX-062 1600 MHz 2 GB LPDDR4 (دو عدد تراشه برای ۴ گیگابایت رم)
• حافظه­ی ترابرد (فلش مموری) NAND Toshiba THGBX669D4LLDXG ۶۴ گیگابایتی
• کنترلر NFC NXP 67V04 (PN67V) (همانطور که در مدل­های iPad5، iPad7، و سری اپل واچ شاهد آن بودیم)
• ماژول وای­فای Murata/Apple 339S00249
• دو عدد کنترلر صفحه­ی تاچ Broadcom BCM15900B0
• مدیریت برق Apple 343S00118-A0, 343S00120-A0, و  343S00121-A1

• مدار مجتمع IC:
• کدک صوتی Cirrus Logic CS42L83A و احتمالاً پردازنده­ی سیگنال صدا/تصویر دیجیتالی CS48L10A0
• درایور Texas Instruments LM5662A0 backlight LED
• Diodes Incorporated PI3USB102E 480 Mbps USB 2.0 switch
• کانورتور صوتی استریویی Analog Devices ADAU7002
• شتاب­سنج Invensense
• سنسور فشار Bosch Sensortec
• NXP Semiconductor CBTL610A38 و احتمالاً display port multiplexer

نگاهی­ دقیق­تر به لاجیک برد جزئیات جالب جدیدی را آشکار می­کند:

• کنترلر USB Type C Cypress CYPD2104
• ولی کنترلر USB-C اینجا چکار می­کند؟ آیپد که پورت USB-C ندارد!

• آهان! اگر این تراشه­ی کوچک را با تبدیل کابل لایتینگ به USB-C و شارژر USB-C 29W Apple جفت کنید موفق به باز کردن یکی از ویژگی­های امتیازی دستگاه خواهید شد: فناوری شارژ از طریق USB یا همان شارژ سریع.

• این ویژگی که قبلاً فقط در ورژن آیپد پرو ۱۲.۹ اینچی یافت می­شد، می­تواند زمان شارژ سریع دستگاه را به نصف کاهش دهد. (این ویژگی مخصوصاً در مدل ۱۲.۹ اینچی امتیاز بزرگی بود، چرا که در غیر این صورت به زمانی حدود ۵ ساعت برای دریافت الکترون­های کافی به منظور شارژ کامل نیاز داشت.)

• از آنجایی که نوارچسب­های دارای زبانه­ی مخصوص باز کردن در مدل اوریجینال دستگاه آیپد باتری را سرجایش نگه­داشته­اند، دستگاه آیپد پرو اوریجینال را اولین آیپدی به حساب آوردیم که به معنای واقعی کلمه قابل بازیافت بود. به امید این که همین شانس باز هم به ما رو کند با احتیاط و نگرانی نوارچسب­هایی که روی لبه­ی باتری قرار داشتند را کشیدیم.
• و چیزی جز نومیدی در انتظارمان نیست! تنها چیزی که یافت می­شود فاصله­دهنده­های پلاستیکی بیشتر و نوارچسب­های به شدت چسبناک روی اعصاب بود.
• مشخصات فنی این باتری از این قرار است: ۳.۷۷ ولت، ۸۱۳۴ میلی آمپر ساعت، ۳۰.۸ وات ساعت، کاهشی اندک نسبت به باتری ۳۸.۸ وات ساعتی مدل آیپد ۱۲.۹ اینچی و ارتقاء‌ نسبت به باتری ۲۷.۹۱ وات ساعتی آیپد مدل ۹.۷ اینچی.

• خوب، یک نکته­ی دیگر.

• آخرین­ باری که یکی از کیبوردهای اسمارت اپل را کالبدشکافی کردیم نتیجه­ی خوبی به همراه نداشت. ولی این بار قضیه فرق می­کند. الآن به نوعی ابرقدرت در اختیار داریم. (خیلی هم گزافه­گویی نکنیم، در اصل دوستانی داریم که ابرقدرت در اختیار دارند!)
• کانکتور اسمارت همان میله­ی تیره­رنگی است که در بالای روی ایستا (stand roll) قرار گرفته­است. به علاوه قسمت­هایی که با رنگ مشکلی مشخص شده­اند آهنرباهایی هستند که این قطعه­ را در جایش محکم کرده­اند.
• خوشبختانه استفاده از تک کلیدی که در نوار فاصله­دهنده (spacebar) تعبیه شده است راحت است و مایه­ی دردسر نیست.